Recensie: Doodslag

Pieter Kuijpers debuteerde in 2003 met de Limburgse misdaadfilm Van God Los. Met Off Screen en TBS maakte hij al duidelijk dat die voltreffer niet op toeval gebaseerd was. En ook met Doodslag schiet Kuijpers wederom raak.

Op weg naar de bioscoop komt het SIRE reclamespotje nog maar eens een keer langs. Handen af van onze hulpverleners. Het moge duidelijk zijn. Doodslag had niet op een beter moment uit kunnen komen. Het verhaal dat de film vertelt over een ambulancebroeder die door alle hufterigheid om zich heen langzaam zichzelf verliest, is actueler dan ooit. En ook de uitwerking mag er zijn.

Want Doodslag slaagt er vanaf het allereerste moment in begrip te kweken. Begrip voor de ambulancebestuurder die niet serieus genomen en bespot wordt. Die moet toezien hoe een patiënt niet door zijn Marokkaanse bijrijder behandeld wil worden en ondertussen ook nog dagelijks mensen ziet sterven. Je voelt het moment waarop de grens bereikt is als het ware bij jezelf aankomen.

Hulde daarbij voor Theo Maassen. De cabaretier heeft inmiddels al lang en breed bewezen dat hij een meer dan verdienstelijk acteur is en ook hier zet Maassen weer een rol neer die hem later dit jaar zomaar een Gouden Kalf kan opleveren. De rol van een ambulancebestuurder die langzaam de grip op zijn leven verliest, is hem dan ook op het lijf geschreven. Feilloos weet hij de stille, ietwat wereldvreemde Max neer te zetten die ten onder dreigt te gaan aan zijn eigen goedheid. Toch steelt Maassen niet alleen de show. Ook Gijs Scholten van Aschat maakt indruk. Hij is uitstekend als de arrogante en zelfingenomen -en bij vlagen echt grappige- cabaretier. Vooral de momenten waarop Scholten van Aschat en Maassen letterlijk het podium delen zijn bijzonder. Al was het maar vanwege het vervreemdende effect dat de scènes hebben.

Helaas zijn niet alle rollen even sterk bezet. Vooral Najib Amhali komt er erg slecht vanaf als Marokkaanse vader. Amhali maakt in de ene scene waarin hij te zien is pijnlijk duidelijk dat niet iedere cabaretier het in zich heeft om uit te groeien tot een gewaardeerd acteur. Al moet gezegd dat de dialogen waarmee hij moet werken ook tenenkrommend zijn. Ook regisseur Kuijpers gaat niet altijd vrijuit. De indeling in hoofdstukken voegt niets toe en het tijdelijke uitstapje na zwart/wit ergens midden in de film, komt over als interessantdoenerij.

Er is dus wel degelijk het één en ander aan te merken op Doodslag, toch wegen de pluspunten zwaarder. Maassen en Scholten van Aschat zijn voortreffelijk en doen de soms wat gemankeerde dialogen en niet altijd even sterke bijrollen verbleken. Bovendien trapt Kuijpers niet in de valkuil om van Doodslag een moraliserende film boordevol maatschappijkritiek te maken. Al schuwt Doodslag de discussie niet. Want wanneer ben je een held en wanneer een misdadiger en hoe ver mogen mensen in het publieke debat gaan met hun uitspraken. Het zijn vragen die veelvuldig aan bod komen al zal het antwoord voor iedereen anders zijn. Daardoor is Doodslag een boeiende, bij vlagen zelfs ontroerende maar zeker ook een actuele film geworden, over een ambulancebestuurder die op  geloofwaardige en indrukwekkende wijze de grip op zijn leven verliest. En pas na afloop dringt dan echt door dat hufterigheid aan dit alles ten grondslag lag.

7.3/10