Zomergasten 2010: Erwin Olaf

Erwin Olaf heeft de grote pech dat hij de laatste zomergast van 2010 is en dat hij bovendien ook nog eens de week na Paul Verhoeven zijn ideale tv-avond mag samenstellen. Ik ben in ieder geval in zoverre zomergasten moe dat ik er vanavond niet meer aan begin. De keuzefilm Amarcord helpt daarbij ook nog eens flink want zelden heb ik me zo verveeld bij een film als bij dit zogenaamde meesterwerk van Fellini.

Zomergasten 2010: Paul Verhoeven

Eindelijk was het dan zover. Zomergastenaflevering nummer vijf. Met niemand minder dan Paul Verhoeven! Een memorabele avond was eigenlijk vooraf al gegarandeerd en gelukkig bleek Verhoeven naast een groot filmmaker ook een passioneel een uitmuntend verteller die me bovendien op de valreep nog diep wist te raken met de meesterlijke kortfilm Father & Daughter.

Vanavond bleek maar weer eens dat presentator Jelle Brandt Corstius het beste overweg kan met dominante gasten die zelf weten wat ze willen en hun avond volledig zelfstandig bepalen. Met Maarten ’t Hart werkte dat prima en ook Paul Verhoeven zorgde op deze manier voor een zomergastenavond die zich kan meten met de beste van de afgelopen jaren. Verhoeven wist precies wat hij kwijt wilde, toonde zich een meesterverteller en had zichtbaar plezier in zijn eigen tv-avond. Brandt Corstius legde hem geen strobreed in de weg, stelde de voor de hand liggende vragen waar nodig en maakte er op die manier een fantastische one man show en een mooie avond van. Vooral voor de filmliefhebber!!

Keuzefilm Paul Verhoeven: Vera Cruz

De keuzefilm van de op papier spannendste en grootste zomergast van 2010 is bekend. Paul Verhoeven heeft zijn keus laten vallen op de western Vera Cruz van de regisseur Robert Aldrich. Een relatief onbekende film met grote namen Gary Cooper en Burt Lancaster in de hoofdrollen. Als westernliefhebber, en omdat de trailer er prima uitziet, kijk ik er alvast erg naar uit.

Zomergasten 2010: Annet Malherbe

Voor de filmliefhebbers is Paul Verhoeven natuurlijk de zomergast waar het meest naar uitgekeken wordt. Actrice Annet Malherbe die gisteravond als de vierde zomergast van dit jaar mocht komen opdraven was echter een goede tweede. Jammer genoeg maakte ze de verwachtingen nauwelijks waar.

De avond begon al slecht met een vaag gesprekje over waar Malherbe het wel en niet naar haar zin had in Europa, gevolgd door een zoals Brandt Corstius het noemde ‘stokoud volksdansfragment uit 1979,’ dat mij maar matig kon bekoren. Ook de uitspraak dat Malherbe urenlang kon kijken naar saaie dingen deed het ergste vermoeden. Gelukkig bleek het breekpunt al snel daar. Het fragment met het paard Crin Blanc en de oprechte reactie van Malherbe, nadat ze werd geconfronteerd met de film die ze in haar jeugd voor het laatst zag, was prachtig en zette de toon voor de eerste drie kwartier van de avond.

Keuzefilm Annet Malherbe: La Grande Bouffe

Alweer de vierde keuzefilm van zomergasten 2010. Deze keer is het actrice Annet Malherbe die haar lievelingsfilm mag vertonen en haar keus is gevallen op La Grande Bouffe van Marco Ferreri. Een film waar ik werkelijk geen zinnig woord over kan zeggen omdat ik hem enerzijds nog nooit heb gezien en anderzijds ook maar nauwelijks ken. Ook een grote verrassing voor mij dus, al moet ik zeggen dat ik na het zien van de eerste tien minuten verwacht dat ik er uberhaupt niet aan ga beginnen.

Zomergasten 2010: Paulien Cornelisse

Vanwege een weekendje weg deze week geen bericht over de derde zomergastenaflevering met Paulien Cornelisse

Keuzefilm Paulien Cornelisse: Happiness

De op voorhand minst interessante zomergast van 2010 komt ook met de minst verrassende keuzefilm tot nu toe.  Paulien Cornelisse kiest namelijk voor de familieperikelen van Tod Solondz Happiness. Een uiterst veilige en voor de hand liggende keuze die als ik me niet vergis al meerdere zomergasten voor haar hebben gemaakt. Hopen dat de avond zelf  prikkelender en origineler wordt.

Zomergasten 2010: Maarten ’t Hart

Maarten ’t Hart. Schrijver, natuurliefhebber en de man die zich wel eens als een vrouw verkleedde. Dat was zo ongeveer wat ik vooraf van één van Neerlands beroemdste schrijvers wist. En de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat me dit vooraf geen voer voor een geweldige avond leek. Gelukkig bleek ik er al snel naast te zitten.

Want al vanaf het moment dat ’t Hart besloot om een stukje uit mijn favoriete kortfilm Le Ballon Rouge te vertonen was mijn interesse gewekt. Een interesse die daarna eigenlijk de hele avond niet meer verdween. ’t Hart bleek namelijk een innemende persoonlijkheid die bijzonder open over zijn leven vertelde en die bovendien fragmenten had gekozen die ons ook echt iets wijzer maakte over de man ’t Hart.  Zo was er dus Le Ballon Rouge dat prachtig aansloot bij zijn eenzame jeugd. De Nederlandse vertaling van Carmen gaf presentator Jelle Brandt Corstius de mogelijkheid om in te gaan op zijn desinteresse voor meisjes in zijn jongere jaren.

Keuzefilm Maarten ’t Hart: Nosferatu: Phantom der Nacht

Jan Marijnissen en Jelle Brandt Corstius hebben nog maar net de eerste zomergastenaflevering van 2010 afgerond of de keuzefilm van de volgende zomergast wordt bekend. Maarten ’t Hart gaat voor Werner Herzogs Nosferatu: Phantom der Nacht. Geen heel verrassende keuze als je, je bedenkt dat ’t Hart actief bij deze film betrokken was als ratten adviseur. Ongetwijfeld horen we komende zondag meer over deze wonderlijke baan en zijn omgang met de excentrieke Werner Herzog.

Zomergasten 2010: Jan Marijnissen

Jan Marijnissen was de eerste zomergast van het nieuwe seizoen. Maar misschien nog wel meer nog dan de avond van de voormalig SP-leider was het zondagavond de avond van Jelle Brandt Corstius. Hij vierde zijn vuurdoop als presentator en deed dat voortreffelijk.

Het is dan ook het eerste waar de kijkers het de dag na de eerste zomergastenaflevering over praten. Hoe deed de nieuwe presentator het? Zeker na het debacle van vorig jaar toen Margriet van der Linden bewees totaal niet capabel te zijn voor de erebaan. Brandt Corstius was dat overduidelijk wel. Hij luisterde waar het moest, interrumpeerde als het wenselijk was en bleek in staat om af te wijken van de vooraf gekozen invalshoek wanneer de avond daar om vroeg. Slechts in het begin van de avond bij de typisch Brabantse en Katholieke fragmenten was Brandt Corstius niet al te best op dreef maar het zij hem vergeven.