Recensie: The Adventures of Tintin: Secret of the Unicorn

In 1983 meende Steven Spielberg dat de techniek nog niet klaar was voor een verfilming van de avonturen van Hergé’s  titelheld Tintin. Achttien jaar later laat Spielberg met The Adventures of Tintin: Secret of the Unicorn zien dat wachten soms beloond wordt. Dat maakt het alleen maar extra jammer dat de film vooral visueel overdondert en op aantal andere vlakken, vooral in het eerste deel, minder overtuigt.

Spielberg wilde wachten totdat de techniek het verfilmen van Tintin toeliet. In The Adventures of Tintin: Secret of the Unicorn (of Kuifje zoals wij hem kennen) laat de regisseur zien dat die tijd inderdaad is aangebroken. Want als Tintin op één vlak overtuigt, dan is het wel cinematografisch. De motion-capture techniek (waarbij de bewegingen van echte acteurs worden omgezet naar animatie) komt fantastisch tot zijn recht en zorgt in 3D helemaal voor een bijzondere ervaring. De achtervolging van Kuifje’s trouwe viervoeter Bobbie, de motorrit door Marokko en de weergaloze overgang van woestijn naar zee, zijn voorbeelden van scènes die ook na afloop bijblijven.

Wie Secret of the Unicorn heeft gezien, kan zich echter niet aan de indruk onttrekken dat het grootste deel van de aandacht ook is uitgegaan naar deze visuele pracht en praal. Daardoor komen andere aspecten er bekaaid vanaf. Grootste probleem daarbij is dat meeleven met de hoofdrolspeler praktisch onmogelijk is. Kuifje is natuurlijk een stripfiguur maar voor een film ontkom je er niet aan om iemand te introduceren of in ieder geval iets van achtergrond en karaktereigenschappen mee te geven. In deze Kuifje verfilming is onze geliefde journalist echter totaal karakterloos. Hij is er en doet wat hij doet, maar het kader van het hoe en waarom ontbreekt volledig. Vooral het eerste deel van de film lijdt hier flink onder.

Pas na ruim een half uur komt daar verandering in dankzij de introductie van Kapitein ‘duizend bommen en granaten’ Haddock. Hij heeft wel de karaktereigenschappen die het verhaal nodig heeft, waardoor de film aan spanning wint en het ineens wel belangrijk wordt of de avonturen van de drie-eenheid, Kuifje, Haddock en Bobbie, slagen. Als je daar dan de prachtige vormgeving en de uitmuntende actiescènes nog eens bijvoegt, heb je een uitstekend tweede deel te pakken dat er bijna voor zorgt dat je het eerste deel van de film vergeet. Jammer genoeg, lukt dat net niet helemaal. Wat niet wegneemt dat The Adventures of Tintin: Secret of the Unicorn een prachtig eerbetoon aan Hergé is geworden dat smaakt naar meer.

7.5/10