Zelfs wonder in Lourdes kan tweede IFFR dag niet redden

Begon het festival nog goed, dag twee was beduidend minder. Het wonder van Lourdes bleek minder indrukwekkend dan gehoopt, de Japanse ninja kon ook niet imponeren om over het absurde gezin uit Dogtooth nog maar te zwijgen.

De dag begon dus met Lourdes. De film over een meisje in een rolstoel dat samen met haar reisgezelschap wordt gevolgd op haar tour door het bedevaartsoord. Het levert een interessant beeld op van het vercommercialiseerde Lourdes en haar bezoekers die minder met hun naaste op hebben dan je zou mogen verwachten. Zeker het eerste uur is dat meer dan genoeg voor een, zij het enigszins langdradige, heel behoorlijke film. Vanaf het moment dat het ‘wonder’ geschiedt verliest de film echter aan kracht. De adoratie en afgunst die om voorrang vechten komen wel aan de oppervlakte maar worden teleurstellend uitgewerkt. Bovendien is het einde zelfs ronduit teleurstellend.

Echter niets om te wanhopen want de tweede film was het ninja spektakel Kamui. Zoals vooraf al aangekondigd was dit een gok, maar stiekem ging ik toch wel van een vermakelijke vooravond uit. Een dunne verhaallijn was al ingecalculeerd dus dat was geen probleem. Nee, deze film zou het van zijn cinematografie en prachtig in beeld gebrachte actiescènes moeten hebben. Dat een mens zich ook na dik tweeduizend films nog stevig kan misrekenen bleek maar weer. Zelden heb ik namelijk z’no slechte en lelijk vormgegeven film gezien. Vooral de werkelijk bespottelijke cgi effecten zijn zo schrikbarend slecht dat het bijna een wonder is dat regisseur, producer en filmmaatschappij dit op film hebben durven zetten.  

Het beste moest echter nog komen in de vorm van Dogtooth. Dit verhaal over een gezin met drie kinderen van rond de achttien die nog nooit een voet buiten de veilige omgeving van hun huis hebben gezet, had namelijk de prestigieuze Un Certain Regard prijs op het filmfestival van Cannes gewonnen.  

Ik kan alleen maar zeggen na het zien van Dogtooth dat het voor mij een volkomen raadsel is waarom. Het absurde en bij vlagen zelfs ziekelijke verhaal springt van plothole naar plothole en weet slechts incidenteel de juiste balans tussen komedie en drama te vinden. Dat Dogtooth vervolgens ook nog een compleet misplaatst open einde heeft dat er vooral lijkt te zijn omdat regisseur Lanthimos het zelf allemaal niet meer wist, is nog wel het grootste zwaktebod.

Lourdes: 6.2/10

Kamui: 4.9/10

Dogtooth: 3,5/10