The Killing op Nederland 2

Het is enigszins mosterd na de maaltijd, want een groot deel van de mensen die The Killing wilde zien heeft de serie inmiddels wel op dvd of op de Belgische tv gezien. Toch komt deze zomer The Killing ook eindelijk naar Nederland. Een hele zomer lang wordt de serie van maandag tot en met vrijdag op Nederland twee uitgezonden. Pluspunt daarbij is dat de zender niet alleen seizoen één maar ook meteen seizoen twee vertoont.

Dat werd overigens wel tijd ook want The Killing stamt inmiddels al uit 2007. Toen werden de Denen massaal gegrepen door de zoektocht van rechercheur Sarah Lund naar de moordenaar van de tiener Nanna Birk Larsen. Waarschijnlijk ten overvloede maar voor iedereen die The Killing nog niet heeft gezien. Zorg dat je vanaf 23 juli iedere avond om 22.45 uur klaarzit voor de tv.

The Hunger Games en Intouchables beginnen sterk in Nederland

The Hunger Games en Intouchables beleven in Nederland een vliegende start. De films zijn respectievelijk de best bezochte en de op een na best bezochte film van afgelopen weekend. Vooral het succes van Intouchables is opmerkelijk. De film draait maar in 45 bioscopen maar weet toch bijna de voltallige concurrentie achter zich te laten doordat meer dan 20.000 mensen de film in het weekend bezochten. Dat is nog wel ruim minder dan The Hunger Games. In Amerika beleefde de film al een sensationeel openingsweekend, dat enkel door The Dark Knight en één van de Harry Potters ooit werd overtreffen, maar ook in Nederland opent de film sterk. De verfilming van het populaire jeugdboek laat de Franse publiekslieveling (160.000) met een opbrengst van meer dan 570.000 euro ruim achter zich.

Alles wijst er kortom op dat we van The Hunger Games voorlopig nog niet af zijn.

Recensie: Intouchables (22 maart)

Een opzienbarend duo. De invalide aristocraat Philippe en Driss een zwarte jongen uit een Franse probleemwijk die net uit de gevangenis komt. Toch zijn de twee in het op ware feiten gebaseerde Intouchables tot elkaar veroordeeld. Gevolg: Een hartverwarmende feelgood-film.

Het succes in Frankrijk kon nauwelijks groter. Één op de drie Fransen bezocht Intouchables in de bioscoop waardoor de film hard op weg is om de best bezochte Franse film ooit te worden. Niet onbegrijpelijk want Intouchables heeft alles in zich om ook in Nederland uit te groeien tot een heuse bioscoophit.

Het begint al met de unieke duo. De verschillen kunnen niet groter. Philippe een man van klasse en met geld die houdt van klassieke muziek en componist Berlioz adoreert. Aan de andere kant Driss een jongen aan de rand van de maatschappij die Berlioz alleen kent als de naamgever van de zwarte wijk waarin hij woont. Door een ongeval komen ze met elkaar in aanraking. Philippe als de invalide met een sterke eigen wil en Driss als zijn verzorger die eigenlijk totaal ongeschikt is voor de baan.

Het zijn deze grote verschillen die in Intouchables vakkundig worden uitgebuit. Twee totaal verschillende mensen met volkomen afwijkende levensvisies die het beste in elkaar naar boven halen. Mannen die elkaars leven net dat beetje glans geven waardoor het de moeite waard blijkt. Toegegeven erg verrassend of vernieuwend is het niet. Intouchables bewandelt alle traditionele paden en doet geen enkele moeite om meer te zijn dan een feelgood-film.

Maatschappelijke thema’s als het omgaan met een handicap of het leven in een Franse probleemwijk komen wel ter sprake, maar voeren nooit de boventoon. Ze staan in dienst van het ontroerende verhaal en de lach en maken van Intouchables een film met weinig pretenties. Laat dat ook net de reden zijn waarom Intouchables verstoken blijft van een echte topscore. De film speelt op safe en het onbegrip dat na een tijdje steevast omslaat in eensgezindheid is een trucje dat net iets te vaak wordt opgevoerd.

Dat neemt niet weg dat Intouchables doet wat het moet doen. Zorgen voor topvermaak. De balans tussen humor en drama wordt vakkundig bewaakt en het acteerwerk van François Cluzet (Philippe) en Omar Sy (Driss) is meer dan overtuigend. Dat Omar Sy zelfs Oscarwinnaar Jean Dujardin in eigen land aftroefde als beste acteur, zegt wat dat betreft alles. Intouchables verdient daarom een groot publiek. In Frankrijk, Duitsland en ook België groeide de film al uit tot een hit, hopelijk volgt Nederland snel.

8.0/10

Recensie: Borgen 2 (The Government) (serie)

Birgitte Nyborg is terug als premier van Denemarken. Na het veelbelovende eerste seizoen komt Borgen met een tweede tiendelige serie over het reilen en zeilen binnen de Deense politiek. Veel is er niet veranderd, al hebben de makers duidelijk geleerd van het eerste seizoen.

We beginnen honderd dagen na het einde van seizoen één, maar alle bekende gezichten zijn er nog. Birgitte Nyborg is nog steeds premier, Kasper Juul is nog steeds haar meesterlijke spindoctor en Katrine Fønsmark blijft de rol van mooie en ambitieuze journaliste vertolken, zij het dit keer voor de concurrent. Zelfs in de bijrollen zien we veel bekende gezichten waardoor dit tweede seizoen van Borgen veel weg heeft van een warm bad. Een warm bad dat we verlieten toen Birgitte Nyborg na een jaar premierschap alleen achterbleef. De machtigste vrouw van Denemarken maar wel zonder de man van wie ze houdt.

Critici zouden kunnen zeggen dat Borgen 2 veel van hetzelfde is. Dat lijken de maker zelf ook te beseffen. Borgen 2 moet dan ook als een vervolg en niet als een nieuw seizoen gezien worden (de afleveringen hebben de titel 11 tot en met 20). Het leven in de Burcht (Deense Binnenhof) is nauwelijks veranderd sinds we Birgitte Nyborg alleen achterlieten. Nog steeds wordt het politieke spel gespeeld zonder aanzien des persoon, blijft achterkamertjespolitiek aan de orde van de dag en worden de media zoet gehouden met de belofte van een primeur.

Toch heeft de serie wel een ontwikkeling doorgemaakt. Ging het eerste seizoen nog enigszins gebukt onder het hoge soapgehalte en de misplaatste flashbacks, dit keer komen de onnodige subplots waarin thema’s als kindermisbruik, moord en ongeloofwaardig overspel veel minder aan bod. Geen geforceerde zoektocht maar de focus volledig op de politiek en het maken van keuzes. De keuze tussen principes of een glanzende journalistiek/politieke carrière en natuurlijk de constante twijfel tussen werk en gezin. Een opzet die weer uitstekend werkt. Dat maakt het extra jammer dat Borgen 2 halverwege toch weer even in de oude val trapt. In het middenstuk worden oude verhaallijnen opgepakt en vooral het misbruikverhaal van Kasper Juul doet toch wel afbreuk aan de serie. Al levert het ontegenzeggelijk enkele bijzonder indrukwekkende scènes op, waarin Asbaek en Sorensen grote indruk maken.

Het vervallen in oude fouten neemt niet weg dat er weer veel te genieten valt. De grotere rol die Hanna Holm opeist pakt goed uit en ook de nadrukkelijkere aanwezigheid – in delen van de serie- van de man zonder moraal Laugesen, oprecht politicus Bent Sejro en de imponerende dochter van de premier, Laura, zijn een schot in de roos.

Maar ook de hoofdrolspelers maken wederom indruk. Sidse Babett Knudsen (Birgitte Nyborg), Birgitte Hjort Sorensen (Katrine Fønsmark) en Johan Philip Asbaek (Kasper Juul) kennen we nog als de hoofdrolspelers van de eerste tien afleveringen en schitteren ook hier weer. Vooral Babett Knudsen maakt wederom grote indruk als de vrouw die in hele kleine stapjes, haast achteloos en zonder dat je het in de gaten hebt als persoonlijkheid verandert. De tweestrijd tussen de politiek en haar persoonlijke leven blijft daardoor één van de meest fascinerende onderdelen van de serie.

Op Borgen 2 valt weinig aan te merken. Liefhebbers van de eerste tien aflevering zullen weer genieten van de smerige dealtjes, verbale oorlogsvoering en het manipuleren van de media. Toch ligt er voor het aankomende derde deel gevaar op de loer. Nu al valt de serie regelmatig in herhaling. De onderwerpen en poppetjes verschillen weliswaar, maar het patroon in de uitwerking is duidelijk zichtbaar. Het politieke spel is inmiddels wel inzichtelijk gemaakt en ook de grote onderwerpen hebben hun plek al wel gehad. De kans dat de makers zich daardoor gedwongen voelen om steeds een stapje verder gaan, lijkt groot. Het zou me dan ook niet verbazen mochten de afleveringen elf tot en met twintig over een aantal jaar uiteindelijk het beste van Borgen blijken.

8.6/10

Borgen: 8.1/10

The Bridge: 9.3/10

Ralph McQuarrie (82) en Robert B. Sherman (86) overleden

Wie zijn er overleden? Dat was ook het eerste wat ik dacht. Maar wie wat verder kijkt ziet dat er de afgelopen week twee filmgrootheden zijn overleden. Bij het grote publiek onbekende mannen die echter een significante bijdrage aan de film hebben geleverd, die ongetwijfeld over vijftig jaar nog steeds op waarde wordt geschat.

Ontwerper Ralph McQuarrie die deze week op 82-jarige leeftijd overleed is namelijk niemand minder dan de bedenker van Darth Vader, R2-D2, C-3PO en Chewbacca. Iconische filmpersonage uit de Star Wars serie die nog menig generatie zullen overleven. Componist Robert B. Sherman laat met zijn grote verzameling Disney liedjes een nog groter nalatenschap achter. De maandag op 86-jarige leeftijd overleden componist was onder meer het brein achter het nummer It’s a small world (after all). Maar echt bekend is hij wereldwijd natuurlijk door het wereldberoemde lied Supercalifragilisticexpialidocious dat hij schreef en dat uitgroeide tot een klassieker dankzij de film en musical Mary Poppins. Voor die laatste film kreeg Sherman ook twee Oscar één voor de hele soundtrack de andere voor het liedje Chim Chim Cher-ee.