Sundance 2012: Supermodellen op hun oude dag en onvoorwaardelijke familieliefde

Heuvel op lopend door de verlichte Main Street met uitzicht op de wapperende Sundance vlaggen en daarachter de besneeuwde bergtoppen van Park City. Een mooier festivalgevoel ken ik sinds afgelopen week niet. Het is dan ook weer eens wat anders dan voor het zesde jaar op rij het, overigens eveneens mooie, Schouwburgplein in Rotterdam bezoeken tijdens het IFFR.

Robert Redfords Sundance Film Festival. Ik kende het van naam maar had nooit ook maar een seconde gedacht er daadwerkelijk een keer rond te lopen. Toch was het de afgelopen paar dagen zover. Twee volle dagen mocht ik mij dankzij het winnen van een film 1 prijsvraag onderdompelen in het Mekka van de onafhankelijke film. Het was een ervaring om nooit te vergeten. En dat ook de drie wereldpremières nog de moeite waard bleken, was een welkome verrassing.

Na al een avondbezoek aan de beroemde Main Street gebracht te hebben en zowaar de voor mij alleen van tv of foto’s bekende Sundance gevel gespot te hebben, was het op de eerste volle dag voor About Face. Een documentaire over de supermodellen van weleer. Een uiterst vermakelijk inkijkje in de tijd van het toen nog als verderfelijk bestempelde modellenbestaan. Een tijd waarin de bomen tot in de hemel groeide en de 15- en 16-jarige meisjes zichzelf bijna zonder uitzondering uithongerden, volgooiden met drugs en genoten van vrije seks. Dat een dergelijke leefstijl problemen met zich meebrengt mag geen verrassing heten. De verhalen van de oudgedienden over de vele collega’s en vrienden die ze verloren aan drank, drugs en aids zijn indrukwekkend. Toch is About Face allesbehalve een deprimerende film. De voormalig supermodellen Isabella Rossellini, Paulina Porizkova, Jerry Hall, Beverly Johnson, Carmen Dell’Orefice, Christie Brinkley en Christy Turlington nemen zichzelf vooral niet te serieus en gaan verrassend luchtig om met het ouder worden en het daarbij behorende bij te stellen schoonheidsideaal.

Toch was niet About Face maar Luv de mooiste filmervaring van het festival. Een prachtig portret van een dertienjarige jongen die door zijn net uit de gevangenis vrijgekomen oom een dag op sleeptouw wordt genomen. De tocht vol geweld waarin levenslessen en het maken van keuzes centraal staan, is ontroerend, ontluisterend en humoristisch tegelijkertijd. Wat daarbij zeker helpt is de geheel zwarte cast die overdonderend goed speelt. Ook The Wire achtige beelden van Baltimore zijn een lust voor het oog. Toch is het vooral de elfjarige hoofdrolspeler Michael Rainey Jr. die de show steelt. Met overtuiging, passie en een mix van kinderlijke onschuldigheid en een veel te vroegwijze tiener speelt Rainey Jr. dit fascinerende personage dat voor een groot deel gebaseerd is op de jeugd van regisseur Sheldon Candis. Ook zijn oom gespeeld door rapper Common -die er eigenhandig voor zorgde dat andere acteurs werden overgehaald om mee te werken aan Luv- is imponerend. Omdat ook de oude vossen Dennis Haysberth en Danny Glover (de scene waarin de twee samen krab eten is weergaloos) indruk maken, is Luv een bijzonder geslaagde zwarte coming of age film geworden met nog een speciale vermelding voor de fantastische soundtrack.

Dat Luv het hoogtepunt zou blijven stond dus wel al vast. Zeker toen de Deense slotfilm Teddy Bear flink tegenviel. Het verhaal over een gigantische bodybuildende verschijning die ondanks zijn immense postuur klein wordt gehouden door zijn overbezorgde en claimende moeder, leek op papier nog wel interessant, maar maakte in de praktijk weinig indruk. Omdat ook de zoektocht naar liefde in het door sekstoerisme gedomineerde Thailand weinig boeiend wordt uitgevoerd, blijft Teddy Bear op een onvoldoende steken. Een mening waar de jury van het Sundance Film Festival het getuige de winst van de World Cinema Directing Award: Dramatic voor Teddy Bear, overduidelijk niet mee eens was.

Een onvoldoende die echter geen afbreuk doet aan de fantastische Sundance ervaring. Het was twee en een halve dag genieten van de overenthousiaste Amerikanen die intens meeleven met films en als het uitkomt zelfs spontaan beginnen te klappen tijdens een vertoning. Een enorm contrast met het om de kleinste tegenslagen kreunende en steunende –ook het enige minpunt- van het IFFR, het festival dat ik aanstaande woensdag met veel plezier nog een dagje aandoe.

About Face: 7.4/10

Luv: 8.3/10

Teddy Bear 4.1/10