Filmmad’s najaar: De Negen Films die je niet mag missen dit najaar!

De afgelopen filmzomer was er geen om over naar huis te schrijven. Vooral in de breedte was het aanbod ongekend teleurstellend. Gelukkig zorgde Inception en vooral het meesterlijke Toy Story 3 er nog voor dat het qua kwaliteit toch nog een hele behoorlijke zomer werd. Inmiddels worden de dagen weer korter en het weer slechter. Kortom tijd om weer massaal bioscoopkaartjes te kopen. Omdat het aanbod met potentie ongekend groot is eenmalig geen top vijf maar negen films die je de komende drie maanden absoluut niet mag missen.

1. Submarino: 16 september

Thomas Vinterberg de man die wereldwijd faam vergaarde dankzij het meesterwerk Festen lijkt de weg al lange tijd kwaad. Zijn laatste drie films vielen stuk voor stuk flink tegen en het wordt dus wel weer eens tijd voor een goede Vinterberg. Op basis van de trailer en de eerste verhalen, kon Submarino wel eens Vinterbergs comeback worden.

2. Enter the Void: 23 september

Gaspar Noé maakt niet veel films maar als hij er één maakt is het ook meteen goed raak. Geen filmmaker is zo namelijk zo controversieel als Noé. Waren de reacties op slagersfilm Seul contre Tous al enigzins geschokt met Irréversible verdeelde hij de wereld definitief in Gasper Noé haters en liefhebbers. Ik behoor overduidelijk tot de die laatste groep en ben dan ook mateloos beniewd naar deze eerste film van Noé in zeven jaar.

3. Legend of  the Guardians: The Owls of Ga’Hoole: 29 september

Geen idee wat ik precies met deze film aanmoet. Een stelletje uilen dat de oorlog met een andere groep uilen aangaat, klinkt op het eerste oog nu niet meteen als iets waar ik voor warmloop. Dat de trailer vervolgens wel heel dicht aanschuurt tegen pure kitsch maakt mijn enthousiasme er niet groter op. Waarom dan toch in deze lijst? Allereerst vanwege regisseur Zack Snyder. Hij liet in zowel 300 en Watchmen zien prima pure beeldenpracht te kunnen combineren met een alleraardigst verhaal. Daarnaast is Legend of the Guardians weer een animatiefilm in 3-D.  Een genre waarin Toy Story 3 en How to Train your Dragon bewezen dat de 3-D hype wel degelijk echt wat toe kan voegen. Ik geef toe het blijft een gok maar ik wil hem wel wagen.

4. The Ward: 7 oktober

De koning van de B-film. Het is de eretitel die John Carpenter (Assault on Precint 13, Escape from New York en The Thing) al sinds midden jaren zeventig mag voeren en waarvoor er zich nog steeds geen opvolger aandient. De grote vraag is natuurlijk op de oude grootmeester het nog steeds kan. De laatste acht jaar maakte hij geen echte film meer en de jaren voordien behoren niet tot de beste uit zijn carriere. Laten we hopen dat The Ward, Carpenter weer helemaal op de B-kaart zet.

Nog geen trailer beschikbaar

5. The Social Network: 28 oktober

De film waar ik het meest naar uitkijk dit jaar. Een biopic over de oprichters van Facebook die qua verhaal en opzet alles weg lijkt te hebben van een Hollywooddrama dat het goed gaat doen tijdens de Oscars. Op eigenlijk bijna alles. Regisseur David Fincher past niet helemaal in het plaatje. De regisseur die bekend werd dankzij films als Seven en Fight Club gaat de laatste jaren weliswaar iets meer richting de standaard drama hoek, maar zorgt er voor dat het toch al boeiende uitgangspunt op nog net wat meer interesse van mijn kant kan rekenen.

6: Let me In: 4 november

Amper twee jaar na Let the Right One in, is deze remake over de vriendschap tussen een 12-jarige jongen en zijn vreemde nieuwe buurmeisje, al in de bioscoop te zien. De scherpe kantjes zullen er wel wat vanaf gehaald worden, de horror scénes worden waarschijnlijk minder luguber en de film als geheel zal niet kunnen tippen aan het origineel. De basis is echter zo sterk en Chloe Moretz zo talenvol dat ik toch alle vertrouwen heb in deze jeugdhorror.

7. Harry Potter and The Deathly Hallows: Part 1: 18 november

De blockbuster van dit najaar is natuurlijk zonder twijfel het begin van het einde van de Harry Potter reeks. Het laatste boek wordt in twee films uitgesplist en dit is dus het eerste deel. Gelukkig nadert het verhaal van de tovernaarsleerling zijn einde wat als bijkomend voordeel heeft dat de boeken en dus vermoedelijk de films ook steeds donkerder van toon worden. Het tienergeneuzel uit de vorige Harry Potter kan dus achterwege blijven en Harry kan definitief de strijd aangaan met Voldemort en de zijnen. Avada Kedavra!!

8. Sint: 25 november

In ieder geval de film met het leukste uitgangspunt uit deze lijst. Onze goedheiligman die moordend, plunderend door de straten gaat op 5 december. Dat principe in de handen van het gouden duo Dick Maas en Huub Stapel (als Sinterklaas) moet haast wel een box office kanon opleveren van heb ik jou daar.

9. The Tree of Life: 30 november

Vijf films in 37 jaar. Terrence Malick is op maar eens een understatement te gebruiken geen veelfilmer. Met Badlands, Days of Heaven en The Thin Red Line heeft hij echter wel een reputatie verworven die er zijn mag. Vooral cinematografisch kent Malick zijn gelijke niet. Al maken de betoverende beelden in combinatie met de trage cameravoering zijn films zeker niet voor iedereen toegankelijk. The Tree of Life lijkt dan ook nog zijn meest ambiteuze film te gaan worden al blijft het al ruim anderhalf jaar angstvallig stil en geheimzinnig rond deze film met Brad Pitt in de hoofdrol. Het zou me dan ook niet verbazen als The Tree of Life uiteindelijk wederom wordt uitgesteld en pas ruim na 30 november in de bioscoop zal verschijnen.

Enter the Void blijft binnen de perken

Expliciete sex scenes, de abortus van een foetus en veelvuldig gebruik van drugs en geweld zullen ervoor zorgen dat Gaspar Noe’s Enter the Void waarschijnlijk weer een boven 18 rating zal krijgen. En toch, geen kwade journalisten die opstapten of recenties die schande spraken na afloop zoals zeven jaar geleden bij Irreversible. Enter the Void is kortom redelijk geruisloos ontvangen in Cannes.

De regisseur zelf was er misschien nog wel het meest verbaasd over getuige zijn reactie aan de plaatselijke pers. “Ik had verwacht dat het publiek zou joelen omdat ze dat meestal doen bij mijn films. Ik houd daar eigenlijk wel van, maar dit keer kreeg ik het dus niet.”

De meningen over de film liepen tot slot nog flink uiteen. Van ‘een fascinerende belevenis’ tot aan ‘tot tranen geroerd door saaiheid’ , klonken de commentaren na afloop en vanmorgen in de buitenlandse kranten. Ik blijf voorlopig nog hopen op dat eerste.

Cannes 2009: Met z’n allen wachten op Gaspar Noé!!

22 mei is het zover. Zeven jaar na de controversiële vertoning van Noé’s Irreversible komt de Fransman weer richting Cannes. Dit keer met Enter the Void.

Het is Cannes 2002. Het Franse Irreversible  is ruim veertig minuten bezig als de gewraakte scene aanbreekt. Terwijl Monica Bellucci op het witte doek bijna een kwartier lang op gruwelijke wijze wordt verkracht stroomt de zaal langzaam leeg. De dagen erna krijgen de recensenten geen genoeg van de woord ziek en talloze kranten noemen de film een schande voor het festival. Noé zelf is beduidend rustiger. “Het is maar een film. Je hoeft niet te komen kijken.”