Recensie: Cloud Atlas (29 november)

Zes verschillende verhalen in zes verschillende tijden, geregisseerd door drie verschillende regisseurs met acteurs en actrices die soms wel zes verschillende rollen spelen. Cloud Atlas een ambitieus project noemen is een understatement. Helaas gaat de film ook ten onder aan zijn eigen ambitie.

Af en toe gaat het goed. Zoals bij Lord of the Rings. Een boek dat onverfilmbaar zou zijn, maar uiteindelijk toch de hele wereld verbouwereerd achterlaat. Ook het in 2004 verschenen boek Cloud Atlas werd jarenlang als onverfilmbaar gezien. Zelfs schrijver David Mitchell geloofde lange tijd niet in een verfilming. Anno 2012 is hij er dan toch. Cloud Atlas de film. Helaas blijkt Cloud Atlas inderdaad zo onverfilmbaar als werd gevreesd.

Het grote probleem van Cloud Atlas zit hem in de basis. Het idee om de zes verschillende verhalen door elkaar heen te vertellen, klinkt goed maar brengt een aantal onoverkomelijke problemen met zich mee. Het belangrijkste: de binding met de personages ontbreekt. Cloud Atlas geeft je niet de tijd om mee te leven met de jonge componist die de wereld wil verbazen of de journaliste uit een ander verhaal die onderzoek doet naar een moord. Simpelweg omdat net op het moment dat je het verhaal wordt ingezogen, de overstap wordt gemaakt naar een andere vertelling.

Daar komt nog eens bij dat de keuze om de acteurs en actrices meerdere rollen te laten spelen ook niet goed uitpakt. Hoe sympathiek het idee ook is, in de praktijk leidt het vooral af. De verkleedpartijen worden alsmaar gekker waardoor menig personage verandert in een karikatuur in plaats van een protagonist van vlees en bloed. Een gevoel dat hoofdrolspelers als Tom Hanks en Halle Berry helaas ook niet weg kunnen nemen.

Toch is lang niet alles slecht aan Cloud Atlas. De schakelingen tussen het heden, de toekomst en het verleden verlopen regelmatig op bijna kunstzinnige wijze en lopen naadloos in elkaar over. Ook de voortdurende aanwezige muziek mag er zijn en ondanks de lange speelduur (172 minuten) verveelt de film geen moment. Dat is echter niet genoeg. Cloud Atlas was jarenlang onverfilmbaar en nu de film er dan is, kan er eigenlijk maar één conclusie getrokken worden. Cloud Atlas is inderdaad onverfilmbaar.

5.8/10

Filmtips november: De vijf films die je niet mag missen!

Het einde van het filmjaar nadert weer en dat is een periode waarin de grote titels elkaar in rap tempo opvolgen. Daarom dit keer niet de filmtips van een jaargetijde of meerdere maanden maar enkel de vijf films die je niet mag missen in november. Het venijn zit hem duidelijk in de staart.

Argo: 8 november

Als acteur was Ben Affleck jarenlang het lachertje van Hollywood. Als regisseur heeft hij die naam bepaald niet. Na het ijzersterke Gone Baby Gone en het nog beter The Town komt Affleck nu met Argo over een geheime Amerikaanse reddingsmissie. De eerste geluiden zijn goed en ik sluit dan ook niet uit dat Argo uiteindelijk één van de beste films van 2012 zal zijn.

Amour: 15 november

De winnaar van de Gouden Palm 2012. Na in 2010 met Das Weisse Band sloeg Michael Haneke dit jaar weer toe tijdens het Filmfestival van Cannes. Enorm benieuwd of het intieme drama Amour dan eindelijk de eerste Haneke gaat zijn die ook mij verbouwereerd achter laat. Ik hoop het van harte.

Looper: 29 november

Groots aangekondigd als de film die het fenomeen tijdreizen eindelijk eens wetenschappelijk juist aanpakt. Of de film dat waarmaakt kan ik natuurlijk nog niet beoordelen, maar waar de film wel zeker op kan bogen is een topcast. Met Joseph Gorden-Levitt als de tijdreizende huurmoordenaar en Bruce Willis als zijn oudere ik, neemt het vertrouwen in Looper in ieder geval flink toe.

Cloud Atlas: 29 november

Cloud Atlas heeft alles in zich om uit te groeien tot een meesterwerk of een totale mislukking. De zes epische verhalen die zich afspelen in verschillende tijden kunnen resulteren in ruim 160 minuten melodrama waar het valse sentiment van afspat of uitgroeien tot een epische film zoals ze nog maar zelden gemaakt worden. De cast met onder andere Tom Hanks, Hugh Grant en Halle Berry neigt naar het eerste, de regisseurs van dienst (Tom Tykwer en de Wachowski’s) en de ruim vijf minuten durende trailer voorspellen het tweede.

Populaire: 29 november

Bérénice Bejo brak vorig jaar door als de ster in de Franse Oscarwinnaar The Artist. Nu speelt ze de hoofdrol in Populaire, een film over een razendsnelle typiste die meedoet aan een wedstrijd sneltypen. Klinkt niet als een film die hoge ogen gaat gooien, maar daar denkt Harvey Weinstein anders over. De producer die in 2012 met een uitgekiende marketingcampagne het Franse The Artist aan meerdere Oscars hielp. Dat Weinstein ook Populaire al heeft aangekocht voor Amerika doet vermoeden dat hij met deze film dat kunststukje nog eens over wil doen. Reden genoeg om Populaire toch maar in de gaten te houden.

Bonustip

Rise of the Guardians: 28 november

De kerstman, tandenfee, het zandmannetje en de paashaas die samen de strijd aangaan met het kwaad. Het klinkt zo absurd dat ik het hier niet onvermeld wilde laten. Bovendien doen de trailer en de aanwezigheid van Guillermo del Toro als producer vermoeden dat het zelfs wel eens iets kan worden.