Recensie: Looper (29 november)

Film en tijdreizen, het is een combinatie die al jaren samen gaat. Looper zet die traditie voort. Dit keer echter geen ingewikkelde plotwendingen, chaos of een onbegrijpelijke uitleg. Looper is voor een tijdreisfilm namelijk verrassend begrijpelijk.

Looper draait dan ook niet om tijdreizen, het is eerder bijzaak. Een manier om het verhaal te vertellen van Joe (Joseph Gorden-Levitt), een zogenaamde Looper. Een huurmoordenaar die gebruik maakt van -het in de toekomst verboden- tijdreizen om zijn slachtoffers te liquideren. Een even simpele als effectieve door de maffia bedachte oplossing, omdat het wegwerken van lijken dankzij de modernste snufjes in de toekomst praktisch onmogelijk is.

Doelwitten worden via tijdmachines dertig jaar terug in de tijd gezonden waar een Looper staat te wachten om hem of haar naar de eeuwige jachtvelden te zenden en zich en passant van het lichaam te ontdoen. Het klinkt allemaal ingewikkelder dan het in Looper blijkt. Dat komt vooral omdat de film de eerste tien minuten gebruikt om het hierboven geschetste principe haarfijn uit de doeken te doen.

Na die introductie is Looper een film die nauwelijks nog woorden vuilmaakt aan het begrip tijdreizen, maar zich vooral richt op de personages.  En dan met name de al eerder genoemde Joe. Een enigszins zelfingenomen jongeman die het in het leven aardig voor elkaar heeft. Dat verandert als hij tijdens een opdracht ineens tegenover zijn oudere ik (Bruce Willis) staat. Een seconde twijfel later is de oudere Joe gevlogen en zit de woedende maffia achter hen beide aan.

Het zijn die twee versies van Joe die de film dragen. Vooral Joseph Gordon-Levitt maakt indruk als de jongere versie –door protheses lijkt hij zelfs op Bruce Willis- van de twee. Hij laat met zijn ingetogen spel nog maar eens zien een alleskunner te zijn, die definitief toe is aan grote hoofdrollen. De oude rot Willis houdt zich prima staande tegenover Gordon-Levitt prima en doet op de automatische piloot wat hij goed kan. Omdat ook Emily Blunt, Jeff Daniels en Pierce Gagnon prima werk leveren, valt op het acteerwerk weinig af te dingen.

Daarnaast mag ook Rian Johnson niet onvermeld blijven. De eigenzinnige regisseur liet met Brick en The Brothers Bloom al zien dat hij wel houdt van een experimentje en ook in Looper is zijn hand weer duidelijk zichtbaar. Het contrast tussen de scènes op het platteland en de stad werken uitstekend en ook de manier waarop heden en toekomst in elkaar overlopen is vervreemdend en verfrissend tegelijk.

Ook schakelt Johnson op een aantal momenten bewust een paar tandjes terug. Het levert sfeervolle en beklijvende scènes op die smaken naar meer. Helaas stelt Looper op dat punt teleur. Dat meer komt nooit. Looper kabbelt voort, maar krijgt niet de climax die de film verdient. Dat zit hem vooral in het scenario. In plaats van dat Looper zich volledig focust op de relatie tussen de jonge en oude Joe, richt de film zich al snel op de zoektocht naar een toekomstig maffiakopstuk. Een zoektocht die beduidend minder interessant is, dan de vraag hoe het is om jezelf te vermoorden.

Looper is uiteindelijk een prima film. Maar ook een film waarbij het gevoel dat er zoveel meer had ingezeten overheerst. Het blijft nu bij een uitstekend idee dat niet de gedroomde uitwerking krijgt. Een conclusie die al gold voor Brick en The Brothers Bloom. En ook daar was het, het scenario dat rammelde. Hopen dus dat Johnson in de toekomst met net zoveel passie en frisse ideeën films blijft maken, maar daarbij wel de hulp krijgt van een goede schrijver. Dan kon Johnson’s volgende film wel eens een meesterwerkje blijken.

7.3/10

Filmtips november: De vijf films die je niet mag missen!

Het einde van het filmjaar nadert weer en dat is een periode waarin de grote titels elkaar in rap tempo opvolgen. Daarom dit keer niet de filmtips van een jaargetijde of meerdere maanden maar enkel de vijf films die je niet mag missen in november. Het venijn zit hem duidelijk in de staart.

Argo: 8 november

Als acteur was Ben Affleck jarenlang het lachertje van Hollywood. Als regisseur heeft hij die naam bepaald niet. Na het ijzersterke Gone Baby Gone en het nog beter The Town komt Affleck nu met Argo over een geheime Amerikaanse reddingsmissie. De eerste geluiden zijn goed en ik sluit dan ook niet uit dat Argo uiteindelijk één van de beste films van 2012 zal zijn.

Amour: 15 november

De winnaar van de Gouden Palm 2012. Na in 2010 met Das Weisse Band sloeg Michael Haneke dit jaar weer toe tijdens het Filmfestival van Cannes. Enorm benieuwd of het intieme drama Amour dan eindelijk de eerste Haneke gaat zijn die ook mij verbouwereerd achter laat. Ik hoop het van harte.

Looper: 29 november

Groots aangekondigd als de film die het fenomeen tijdreizen eindelijk eens wetenschappelijk juist aanpakt. Of de film dat waarmaakt kan ik natuurlijk nog niet beoordelen, maar waar de film wel zeker op kan bogen is een topcast. Met Joseph Gorden-Levitt als de tijdreizende huurmoordenaar en Bruce Willis als zijn oudere ik, neemt het vertrouwen in Looper in ieder geval flink toe.

Cloud Atlas: 29 november

Cloud Atlas heeft alles in zich om uit te groeien tot een meesterwerk of een totale mislukking. De zes epische verhalen die zich afspelen in verschillende tijden kunnen resulteren in ruim 160 minuten melodrama waar het valse sentiment van afspat of uitgroeien tot een epische film zoals ze nog maar zelden gemaakt worden. De cast met onder andere Tom Hanks, Hugh Grant en Halle Berry neigt naar het eerste, de regisseurs van dienst (Tom Tykwer en de Wachowski’s) en de ruim vijf minuten durende trailer voorspellen het tweede.

Populaire: 29 november

Bérénice Bejo brak vorig jaar door als de ster in de Franse Oscarwinnaar The Artist. Nu speelt ze de hoofdrol in Populaire, een film over een razendsnelle typiste die meedoet aan een wedstrijd sneltypen. Klinkt niet als een film die hoge ogen gaat gooien, maar daar denkt Harvey Weinstein anders over. De producer die in 2012 met een uitgekiende marketingcampagne het Franse The Artist aan meerdere Oscars hielp. Dat Weinstein ook Populaire al heeft aangekocht voor Amerika doet vermoeden dat hij met deze film dat kunststukje nog eens over wil doen. Reden genoeg om Populaire toch maar in de gaten te houden.

Bonustip

Rise of the Guardians: 28 november

De kerstman, tandenfee, het zandmannetje en de paashaas die samen de strijd aangaan met het kwaad. Het klinkt zo absurd dat ik het hier niet onvermeld wilde laten. Bovendien doen de trailer en de aanwezigheid van Guillermo del Toro als producer vermoeden dat het zelfs wel eens iets kan worden.