Filmtips november: De vijf films die je niet mag missen!

Het einde van het filmjaar nadert weer en dat is een periode waarin de grote titels elkaar in rap tempo opvolgen. Daarom dit keer niet de filmtips van een jaargetijde of meerdere maanden maar enkel de vijf films die je niet mag missen in november. Het venijn zit hem duidelijk in de staart.

Argo: 8 november

Als acteur was Ben Affleck jarenlang het lachertje van Hollywood. Als regisseur heeft hij die naam bepaald niet. Na het ijzersterke Gone Baby Gone en het nog beter The Town komt Affleck nu met Argo over een geheime Amerikaanse reddingsmissie. De eerste geluiden zijn goed en ik sluit dan ook niet uit dat Argo uiteindelijk één van de beste films van 2012 zal zijn.

Amour: 15 november

De winnaar van de Gouden Palm 2012. Na in 2010 met Das Weisse Band sloeg Michael Haneke dit jaar weer toe tijdens het Filmfestival van Cannes. Enorm benieuwd of het intieme drama Amour dan eindelijk de eerste Haneke gaat zijn die ook mij verbouwereerd achter laat. Ik hoop het van harte.

Looper: 29 november

Groots aangekondigd als de film die het fenomeen tijdreizen eindelijk eens wetenschappelijk juist aanpakt. Of de film dat waarmaakt kan ik natuurlijk nog niet beoordelen, maar waar de film wel zeker op kan bogen is een topcast. Met Joseph Gorden-Levitt als de tijdreizende huurmoordenaar en Bruce Willis als zijn oudere ik, neemt het vertrouwen in Looper in ieder geval flink toe.

Cloud Atlas: 29 november

Cloud Atlas heeft alles in zich om uit te groeien tot een meesterwerk of een totale mislukking. De zes epische verhalen die zich afspelen in verschillende tijden kunnen resulteren in ruim 160 minuten melodrama waar het valse sentiment van afspat of uitgroeien tot een epische film zoals ze nog maar zelden gemaakt worden. De cast met onder andere Tom Hanks, Hugh Grant en Halle Berry neigt naar het eerste, de regisseurs van dienst (Tom Tykwer en de Wachowski’s) en de ruim vijf minuten durende trailer voorspellen het tweede.

Populaire: 29 november

Bérénice Bejo brak vorig jaar door als de ster in de Franse Oscarwinnaar The Artist. Nu speelt ze de hoofdrol in Populaire, een film over een razendsnelle typiste die meedoet aan een wedstrijd sneltypen. Klinkt niet als een film die hoge ogen gaat gooien, maar daar denkt Harvey Weinstein anders over. De producer die in 2012 met een uitgekiende marketingcampagne het Franse The Artist aan meerdere Oscars hielp. Dat Weinstein ook Populaire al heeft aangekocht voor Amerika doet vermoeden dat hij met deze film dat kunststukje nog eens over wil doen. Reden genoeg om Populaire toch maar in de gaten te houden.

Bonustip

Rise of the Guardians: 28 november

De kerstman, tandenfee, het zandmannetje en de paashaas die samen de strijd aangaan met het kwaad. Het klinkt zo absurd dat ik het hier niet onvermeld wilde laten. Bovendien doen de trailer en de aanwezigheid van Guillermo del Toro als producer vermoeden dat het zelfs wel eens iets kan worden.

Oscarnacht zonder verrassingen

Tien uit tien. Nooit eerder voorspelde ik de Oscars zo goed. Nu zou ik mezelf graag op de borst kloppen en hier uitgebreid uitleggen hoe groot mijn filmkennis wel niet is, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat je dit jaar bepaald geen kenner hoefde te zijn. Enkel de winst van Streep kan met een beetje goede wil een verrassing genoemd worden.

Zelden waren de Oscars zo voorspelbaar als dit jaar. Dat The Artist als grote winnaar uit de bus kwam stond al ver van tevoren vast en ook  de winst van Michel Hazanavicius was duidelijk. Bij de twee bijrollen (Christopher Plummer en Ocatavia Spencer) en originele (Midnight in Paris) en best bewerkte script (The Descendants) kon je ook nauwelijks de mist in gaan om over beste niet Engelstalige film (A Separation) en de beste animatiefilm (Rango) nog maar niet te spreken. Gelukkig waren er nog de hoofdrollen. Want zonder de strijd tussen Dujardin en Clooney aan de ene kant en Streep en Davis een de vrouwelijke kant was het helemaal een avond geweest zonder een spannend moment.

Het gebrek aan spanning zorgde trouwens niet voor een saaie avond. De opening van Billy Crystal zette op positieve en erg geslaagde wijze de toon en in vervolg zorgde Meryl Streep met haar ontwapenende dankspeech en Jean Dujardin’s met zijn aanstekelijke enthousiasme voor hoogtepuntjes.

Oscartime!

Wie er zondagavond als de grote winnaar van het podium stapt, lijkt nauwelijks meer de vraag. The Artist gaat de Oscaruitreiking met de winst van een stuk of vijf van de gouden beeldjes domineren en de rest moet het doen met de kruimels en kruimeltjes. Toch belooft de Oscaruitreiking een spannende avond te worden. Want wie wordt de beste acteur? Of nog moeilijker te voorspellen, wie gaat er na vanavond voor een jaar door het leven als beste actrice. Daarom toch een voorbeschouwing aan de hand van de tien meest tot de verbeelding sprekende categorieën.

Beste Film:

Zoals gezegd The Artist gaat met deze prijs aan de haal. Volkomen terecht overigens. Een ode aan de stomme film die ontzettend leuke momenten afwisselt met ontroerende scenes die nog lang bijblijven. Een meesterwerkje en een speciale vermelding voor de leukste Jack Russel ter wereld Uggie. Daar kunnen de twee enige overgebleven (verre) outsiders The Descendants en The Help echt niet tegenop.

Verwachte winnaar: The Artist

Gehoopte winnaar: The Artist

Beste Regisseur:

Een ijzersterk bezette categorie waarin het echter gek moet lopen wil de minst bekende naam uit het rijtje, Michel Hazanavicius voor The Artist, er niet met de Oscar vandoor gaan. En daarmee laat hij toch echt (op volgorde van de grootste kans) Woody Allen. Martin Scorsese, Alexander Payne en Terrence Malick achter zich. Wie had dat een jaar geleden durven te voorspellen.

Verwachte winnaar: Michel Hazanavicius

Gehoopte winnaar: Michel Hazanavicius

Beste Mannelijke Hoofdrol:

Niet alle categorieën zijn even voorspelbaar. Bij de beste mannelijke hoofdrol ontbreekt Michael Fassbender en zijn er slechts twee kandidaten voor winst. Maar valt de keuze uiteindelijk op de sympathieke nieuwkomer (Jean Dujardin uit The Artist) of gunnen de leden van de Academy George Clooney eindelijk zijn eerste Oscar. Dat is de grote vraag. Dujardin is licht favoriet maar ik sluit niet uit dat men tegen de peilingen in voor de oudgediende gaat.

Verwachte winnaar: Jean Dujardin

Gehoopte winnaar: Jean Dujardin of Gary Oldman

Beste Vrouwelijke Hoofdrol:

Ook weer zo’n spannende categorie. Dat Meryl Streep deze prijs ging winnen stond volgens menigeen al maanden vast, maar ineens was daar Viola Davis als de belangrijkste uitdaagster. Bij de gokkantoren is de The Help actrice inmiddels zelfs licht favoriet. Ik reken er echter toch op dat de stemmers het na dertig jaar wel weer eens tijd vinden voor La Streep. Mijn persoonlijke favoriet Rooney Mara is helaas kansloos voor de titel van beste actrice.

Verwachte winnaar: Meryl Streep

Gedroomde winnaar: Rooney Mara

Beste Mannelijke Bijrol:

Albert Brooks leek lange tijd de enige uitdager van Christian Plummer te worden. De schok was dan ook groot toen hij bij de nominaties compleet genegeerd werd. Een schande, maar goed nieuws voor Plummer, want de keus wordt zo wel heel erg makkelijk. Christian Plummer gaat op zijn oude dag zowaar een Oscar winnen en het is hem gegund. Al had Nick Nolte hem ook absoluut verdiend.

Verwachte winnaar: Christian Plummer

Gehoopte winnaar: Nick Nolte

Beste Vrouwelijke Bijrol:

Ook hier hoeft niet gewacht te worden tot het bekende ‘and the winner is’ of het soortgelijke ‘and the Oscar goed to’ klinkt. Daaropvolgend zal namelijk zonder twijfel de naam van Octavia Spencer klinken. Een prima winnaar wat mij betreft, al had Jessica Chastain als de nieuwe ster aan het firmament de Oscar op basis van het hele jaar nog ietsjes meer verdiend. Mijn favoriet is ook in deze categorie weer kansloos.

Verwachte winnaar: Octavia Spencer

Gehoopte winnaar: Bérénice Bejo

Best Bewerkte Script:

Wederom een sterk bezette categorie waar de twee minste uitdagers om onbegrijpelijke redenen gaan strijden om de winst. Vermoedelijk zal The Descendants die strijd winnen van het eveneens wat overgewaardeerde Moneyball-script, maar wat mij betreft mogen allebei de scripts nog niet in de schaduw staan van Hugo en Tinker Tailor Soldier Spy.

Verwachte winnaar: The Descendants

Gehoopte winnaar: Tinker Tailor Soldier Spy

Beste Originele Script:

Vermoedelijk het beste script in deze lijst is dat van A Separation. Maar een nominatie is voor het script van een niet Engelstalige film al winst op zich. Daarom zal het hier gaan tussen The Artist en Woody Allens Midnight in Paris. En hoewel The Artist de grote winnaar gaat zijn aan het einde van de avond kon hij het in deze categorie wel eens gaan afleggen tegen de stomme zwart-wit film.

Verwachte winnaar: Midnight in Paris

Gehoopte winnaar: A Separation

Beste Niet Engelstalig Film:

Een volkomen terechte Belgische nominatie in deze categorie voor Rundskop. Toch zal Rundskop kanonnenvoer blijken voor het prachtige A Separation. Die film was al maanden favoriet en dankzij de nominatie voor beste script, kan het niet anders of A Separation wint de Oscar voor beste niet Engelstalige film. En terecht!

Verwachte winnaar: A Separation

Gehoopte winnaar: A Separation

Beste Animatie Film:

Voor het eerst sinds heel lang dat geen enkele Pixar genomineerd is in deze categorie. Heb sowieso slechts één film uit deze categorie gezien. Inhoudelijk kan ik er dus geen zinnig woord over zeggen. Wel is het duidelijk dat Rango deze Oscar gaat ophalen.

Verwachte winnaar: Rango

Gehoopte winnaar: –

Top 10 2011

Het leukste moment van het filmjaar. Het eindejaarslijstje. Na een fikse inhaalslag de laatste weken kan ik alleen maar concluderen dat 2011 een fantastisch filmjaar was. Dat zorgt ervoor dat het samenstellen van dit lijstje een hoog kill your darlings gehalte had. Zo heeft de grootste verrassing van 2011, Rise of the Planet of the Apes de top 10 niet gehaald. Ook andere films die de voorgaande jaren het eindejaarslijst moeiteloos gehaald zouden hebben, zoals Rundskop en The Ides of March, mogen uiteindelijk niet pronken met een plek in de lijst. En zelfs de beste Nederlandse film van het jaar Rabat, haalde de top 10 uiteindelijk niet. Welke films uiteindelijk wel tot de beste 10 van 2011 (alleen films die in 2001 in de bioscoop kwamen) behoren ziet u hieronder.

1. Drive

Daar is die dan. De beste film van 2011. En ondanks dat het top filmjaar was, heb ik niet lang hoeven twijfelen over deze nummer 1. Vanaf de openingsscéne waarin Ryan Gosling onder begeleiding van het nummer Nightcall door de straten van L.A. rijdt was ik verkocht. Drive is een modern meesterwerk dat alles in zich heeft om een ware klassieker te worden. Ryan Gosling speelt de beste rol in zijn nog prille carrieré en regisseur Nicolas Winding Refn maakt optimaal gebruik van licht, kleur, geluid, muziek, slow motions en het nachtelijke Los Angeles en zorgt op die manier voor een ongeëvenaarde sfeerschepping. Op Drive valt kortom helemaal niets aan te merken. Hier kun je alleen maar van genieten!

2. Black Swan

Toen ik de bioscoopzaal begin dit jaar verliet, had ik niet gedacht dat er nog een film in zou slagen om Black Swan van de eindejaarstroon te stoten. Want wat was ik onder de indruk van Black Swan. Natalie Portman verliest zichzelf helemaal in haar rol als ballerina en zet wat mij betreft de beste vrouwenrol ooit neer. Ook de regie is wonderschoon. Aranofsky slaagt er in werkelijkheid en realiteit feilloos door elkaar heen te laten lopen. Het laatste half uur waarin de uiteindelijke balletuitvoering en de meesterlijke muziek samenkomen zorgde bij mij dan ook voor minutenlang durende kippenvel en is wat mij betreft nog steeds het beste half uur film dat ik ooit gezien heb.

3. The Artist

De meest bijzondere film van 2011 was zonder twijfel The Artist. Want wie had aan het begin van het jaar kunnen vermoeden dat een Franse zwart/wit film in deze lijst zou staan? Oh ja, hij is ook nog stom ook. Maar ook anno 2011 blijkt de magie van de woordenloze film nog steeds aan te slaan. Critici liepen weg met de film en ik kan niet anders dan me daarbij aansluiten. De manier waarop Jean Dujardin een filmster neerzet die de overstap van de stomme film naar de geluidsfilm niet overleeft, is groots en het tegenspel van Bérénice Bejo is minstens zo indrukwekkend. Tel daarbij op de fantastische soundtrack en je hebt een weergaloze ode aan het oude Hollywood, die nog steeds door veel te weinig mensen is gezien.

4. Kokuhaku (Confessions)

Met afstand de minst bekende film uit deze eindejaarslijst, maar ook een film die absoluut niet mag ontbreken. Het uitgangspunt waarbij een lerares twee van haar leerlingen verdenkt van de moord op haar dochter, zorgt voor ijzingwekkende scénes in het klaslokaal waarbij niets is wat het lijkt. Toch is het vooral de visuele pracht en praal die na afloop bijblijft. Want wat ziet Confessions er adembenemend mooi uit. Het is doodzonde dat de film zich richting einde wat verliest in de vele plotwendingen, want anders had een notering in mijn top 10 aller tijden er zeker ingezeten. Nu moet Kokuhaku het doen met plek vier in de toplijst van 2011.

5. Warrior

Niet de meest vernieuwende film van 2011. En ook het verhaal over twee broers die elkaar treffen tijdens en vechtsport toernooi kennen we al. Toch is Warrior een blockbuster die de perfectie benadert. De actiescénes zien er geweldig uit, de film slaat niet door in sentiment en het acteerwerk is van absolute topklasse. Vooral Tom Hardy laat maar weer eens nadrukkelijk zien dat hij een acteur is om in de gaten te houden. 

6. A Separation

Meesterwerk dat dankzij het onovertroffen script laat zien hoe de kleinste leugens en misverstanden kunnen lijden tot een conflict van immense proporties. In A Separation is er geen goed en fout en regisseur Asghar Fahradi slaagt er daardoor in om voor een iedere beslissing en ieder personage begrip te kweken. Het maakt van A Separation een eerlijk drama dat extra inhoud krijgt dankzij het uitstekende acteerwerk van de hele cast.

7. Incendies

Film die bijna een jaar geleden op het Filmfestival in Rotterdam aankwam als een mokerslag en ook nu nog nadreunt. De zoektocht van de tweeling Jeanne en Simon door het verleden van hun overleden moeder, op zoek naar hun broer en vader waar ze het bestaan niet van kenden, is even indrukwekkend als pijnlijk. Regisseur Villeneuve slaagt er in om heden en verleden op prachtige wijze in elkaar over te laten vloeien en laat de kijker verbijsterd achter met de ontknoping.

8. Senna

Samen met Muhammed Ali: Through the Eyes of the World de beste sportdocu die ik ken. Het leven van Ayrton Senna is het vertellen dan ook meer dan waard. De medewerking van zijn grote rivaal Alain Prost geeft de docu nog net wat extra’s en de oude beelden van Senna in actie zijn prachtig om terug te zien. Dat het noodlottige ongeluk daar ook bijhoort is logisch en maakt van Senna een extra indrukwekkende ervaring.

9. The Tree of Life

Terence Malick is niet voor iedereen en dat geldt dus ook voor The Tree of Life. Kijkers die houden een duidelijk plot en niet houden van vorm boven inhoud, kunnen The Tree of Life dan ook beter overslaan. Voor alle andere is The Tree of Life een absolute must waarin fantastisch acteerwerk wordt afgewisseld met een overdonderende beeldenpracht en een ontroerend verhaal.

10. Queen: Days of our Lives

Twee documentaires hebben dit jaar de lijst gehaald. De eerste is deze docu over een van de beroemdste bands aller tijden Queen. De film geeft een fascinerend inkijkje in veertig jaar Queen. De verhalen achter de grote hits, het leven van frontman Freddie Mercury en natuurlijk de geweldige muziek alles klopt aan de documentaire.

Golden Globes nominaties: blunders en verrassingen

De Oscarkoorts slaat bij mij altijd pas echt toe als de nominaties voor de Golden Globes bekend worden gemaakt. Het kleine broertje van de Oscars is bepaald geen garanties voor de belangrijkste filmprijs, maar een graadmeter is het zeker. Dat The Artist, The Descendants en The Help het goed zou gaan doen stond vooraf wel vast, maar dat de Globes zo op veilig zouden spelen, verbaaast toch enigzins. De grootste blunders en verrassingen van dit jaar op een rijtje.

Ryan Gosling

Het was zonder twijfel het jaar van Ryan Gosling. Met hoofdrollen in The Ides of March en Crazy, Stupid, Love was 2011 al een groot succes, maar met Drive kwam daar zijn beste rol tot nu toe bij. Laten de Globes hem nu uitgerekend voor die rol niet genomineerd hebben. Zowel in de categorie drama als comedy/muscial is Gosling genomineerd als beste acteur. Maar het is dus nu al bekend dat de beste rol uit zijn nog prille carriere niet beloond wordt.

Drive

Niet alleen Gosling wordt overgeslagen, maar de film Drive zelfs in zijn geheel. Nu lag het wel in de lijn der verwachtingen dat een uit de kluiten gewassen cult-film niet genomineerd zou worden voor beste film, maar dat de film genegeerd wordt in de categorieën beste acteur, beste regie en beste originele soundtrack is niets minder dan een schande. Gelukkig is Albert Brooks nog wel in de race voor een Globe in de categorie beste bijrol. Al is dat niet veel meer dan een schrale troost.

Terence Malick en The Tree of Life

Blijkbaar liggen de Golden Globes en Terence Malick elkaar niet zo. Zijn vorige film The Thin Red Line sleepte in 1998 ook al nul nominaties in de wacht. Twee maanden later mocht de film wel zeven Oscarnominaties verwelkomen. Toch blijft het op zijn zachtst gezegd raar dat Brad Pitt als acteur in The Tree of Life (wel voor Moneyball) en Malick als regisseur, niet voorkomen op de lijst van Golden Globe genomineerden. 

Extremely Loud and Incredibly Close grote verliezer

Al een jaar geleden begon de buzz rond Extremely Loud and Incredibly Close en Oscargoud. Blijkbaar is er in de tussentijd iets goed misgegaan, want nul nominaties is een kleine ramp voor deze film. Regisseur Stephen Daldry en de acteurs Tom Hanks en Sandra Bullock, allen geliefd bij de Globes, krijgen nul op het request.

Spielberg onwaardig en weer geen Harry Potter

Met liefst twee grote films leek het een zekerheidje dat Spielberg zou gaan huishouden dit jaar. De oogst is echter schamel. Sterker nog, Spielberg behoort niet eens tot de beste vijf regisseurs van 2011. Een gevoelig verlies. Een schrale troost voor de regisseur. Zowel War Horse (drama) als Tintin (animatie) zijn wel genomineerd in de categorie beste film. Zonder één andere nominatie is War Horse wel al volkomen kansloos voor uiteindelijke winst. Ook kansloos is Harry Potter. De best bezochte film van 2011 en afsluiter van de Potter reeks heeft het inmiddels acht keer mogen proberen, maar het resultaat is iedere keer hetzelfde. Ook dit jaar slaat de jury de film over waardoor de Potter reeks definitief op nul Golden Globes blijft steken.

Recensie: The Artist

Hij stond al in mijn lijstje van niet te missen films maar toen afgelopen donderdag ook nog eens de kranten een ware sterrenregen (nog nooit heb ik een film zo goed besproken zien worden) over The Artist uitstortte, kon ik niet anders dan zo snel mogelijk naar de bioscoop rennen. En wat is alle lof terecht. The Artist is zonder twijfel en met overmacht de beste romantische komedie van het jaar.

Om maar meteen een bekentenis te doen. Ik ben geen groot fan van de stomme film. Buster Keaton kan ik enorm waarderen en een enkele Chaplin is magisch, maar dan hebben we het qua indrukwekkende stomme films wel gehad. Gelukkig is er The Artist. Want wat is deze ode aan de stomme film een pareltje. Lef kan regisseur Michel Hazanavicius niet 0ntzegd worden. Want in deze tijd van 3-D geweld een stomme film uitbrengen die zich afspeelt in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, lijkt op het eerste oog een zelfmoordmissie die wel moet slagen.

Toch weet Hazanavicius vanaf de eerste seconde het gebrek aan woorden om te zetten in een voordeel. Grote rol is daarbij weggelegd voor hoofdrolspeler Jean Dujardin (George Valentin). Hij weet met zijn charisma en innemende glimlach het publiek meteen voor zich te winnen en kreeg op het Filmfestival van Cannes dan ook volkomen terecht de prijs voor beste acteur. Maar ook zijn tegenspeelster Bérénice Bejo (Peppy Miller) spat van het scherm als de nieuwe ster aan het filmfirmament. Vooral de scenes waarin de twee samen te zien zijn stuk voor stuk pareltje. Zoals de eindeloos herhaalde opnames van hun eerste scene samen, waarin de liefde zichtbaar opbloeit.

Dat alles was echter zonder al te veel waarde geweest als niet ook de soundtrack overdonderde. Gelukkig hebben de makers begrepen hoe belangrijk muziek is bij een stomme film. Het repeterende deuntje uit de film blijft ook de uren en dagen na de film in je hoofd rondspoken en ook de andere muziekstukken missen hun uitwerking niet. Hazanavicius weet bovendien ook filmisch indruk te maken. De scene in spiegelbeeld is een pareltje dat je meerdere keren op het verkeerde been zet en het moment waarop hoofdrolspeelster Peppy Miller zichzelf streelt met de jas van haar grote voorbeeld Valentin is onbeschrijfelijk mooi.

Het maakt van The Artist een heerlijke ongecompliceerde film die uitblinkt dankzij het acteerwerk, de uitstekende soundtrack en die nog één extra troef in handen heeft in de vorm van het onafscheidelijke hondje (Uggie) van hoofdrolspeler George Valentin. Gelukkig werd ook hij in Cannes beloond voor zijn hilarische en ontroerende rol met de Palm Dog Award. Korotm Oscars kunnen en mogen The Artist in februari niet ontgaan.

8.9/10

Filmmad’s winter: De vijf films die je niet mag missen!!

Sinterklaas heeft voet aan wal gezet en de eerste nacht met vorst zit er ook alweer op. Daarmee breekt er traditioneel een tijd aan, waarin er veel moois in de bioscoop te zien is. En ook dit jaar is het aanbod weer fiks. Blockbusters als de nieuwe Sherlock Holmes en Mission Impossible en wat minder bekende maar minstens zo veelbelovende titels gaan de laatste twee maanden van het jaar weer in premiere. Kortom: De hoogste tijd voor een lijst van films die je tijdens de aankomende koude wintermaanden niet mag missen. Een top vijf of volgorde van uitkomen.

1. Nova Zembla: 24 november

Neerlands beroemdste verhaal eindelijk verfilmd. Dat kan toch niet misgaan zou je denken. Toch heb ik wat twijfels. Allereerst lijkt het er sterk op dat Reinout Oerlemans als motto groot, groter, grootst hanteert. Dat hoeft geen probleem te zijn maar het is wel een gevaar dat bij dit toch al epische verhaal op de loer ligt. Daarnaast overtuigt ook de cast op papier niet helemaal. Dat neemt niet weg dat je deze eerste Nederlandse 3-D film natuurlijk niet mag missen in de bioscoop.

2. The Artist: 24 november

Je moet het durven. Anno 2011 een stomme film maken. En dan ook nog in het Frans. Ook het verhaal is weinig vernieuwend. Een film over de superster van de stomme film die door de intrede van de geluidsfilm wordt overklast door een nieuwe generatie. Waarom dan toch in deze lijst? Allereerst om het lef te belonen en daarnaast vanwege de eerste reacties die zonder uitzondering lovend zijn. Reden genoeg lijkt me zo.

3. We Need to Talk about Kevin: 1 december

De worsteling van ouders wiens kind iets verschrikkelijks heeft gedaan. Het lijkt sinds kort een geliefd onderwerp in de literatuur en filmwereld. Herman Koch schreef er onlangs een bestseller over met Het Diner. En nu verschijnen er binnen een week twee films (beide met John C. Reilly) over dit onderwerp in de bioscoop. Allereerst We Need to Talk about Kevin waarin de bijna 16-jarige Kevin gruwelijk toeslaat op een school. Zijn moeder (Tilda Swinton) achterlatend met de vraag of zij medeverantwoordelijk is voor deze daad.

4. 50/50: 1 december

Alleen al de aanwezigheid van Joseph Gordon-Levitt (een van de grootste acteertalenten in Hollywood) is reden genoeg om deze film te willen zien. Hij speelt in deze film een een 27-jarige jongen in de bloei van zijn leven die te maken krijgt met kanker. Eens benieuwd of 50/50 er in slaagt om in een film over kanker op passende wijze drama en komedie te combineren. De Nederlandse film Simon liet alvast zien dat het kan.

5. King of Devil’s Island: 8 december 

Film die ik al begin dit jaar op het Filmfestival van Rotterdam zag en die me sindsdien is bijgebleven. Daar waar wij Nederlanders van kleins af aan worden bang gemaakt met de zak van Sinterklaas, gebeurt dat in Noorwegen met een enkeltje Bastoy. Een eiland met een gevangenis waar jonge delinquenten naar toe worden gestuurd. Het zorgt voor een ijzersterk drama met prima acteerwerk.

Bonustip: Carnage: 8 december

Naast We Need to Talk aboun Kevin, komt Roman Polanski ook met een film waarin het draait om ouders en het gedrag van kinderen. In Carnage staan twee stellen centraal die elkaar ontmoeten nadat hun zoons fikse ruzie hebben gehad. Met Polanksi en een cast om van te watertanden (Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz) kan dit niet anders dan een film met geweldig acteerwerk en hoogstaande verbale confrontaties opleveren.