Recensie: The Artist

Hij stond al in mijn lijstje van niet te missen films maar toen afgelopen donderdag ook nog eens de kranten een ware sterrenregen (nog nooit heb ik een film zo goed besproken zien worden) over The Artist uitstortte, kon ik niet anders dan zo snel mogelijk naar de bioscoop rennen. En wat is alle lof terecht. The Artist is zonder twijfel en met overmacht de beste romantische komedie van het jaar.

Om maar meteen een bekentenis te doen. Ik ben geen groot fan van de stomme film. Buster Keaton kan ik enorm waarderen en een enkele Chaplin is magisch, maar dan hebben we het qua indrukwekkende stomme films wel gehad. Gelukkig is er The Artist. Want wat is deze ode aan de stomme film een pareltje. Lef kan regisseur Michel Hazanavicius niet 0ntzegd worden. Want in deze tijd van 3-D geweld een stomme film uitbrengen die zich afspeelt in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, lijkt op het eerste oog een zelfmoordmissie die wel moet slagen.

Toch weet Hazanavicius vanaf de eerste seconde het gebrek aan woorden om te zetten in een voordeel. Grote rol is daarbij weggelegd voor hoofdrolspeler Jean Dujardin (George Valentin). Hij weet met zijn charisma en innemende glimlach het publiek meteen voor zich te winnen en kreeg op het Filmfestival van Cannes dan ook volkomen terecht de prijs voor beste acteur. Maar ook zijn tegenspeelster Bérénice Bejo (Peppy Miller) spat van het scherm als de nieuwe ster aan het filmfirmament. Vooral de scenes waarin de twee samen te zien zijn stuk voor stuk pareltje. Zoals de eindeloos herhaalde opnames van hun eerste scene samen, waarin de liefde zichtbaar opbloeit.

Dat alles was echter zonder al te veel waarde geweest als niet ook de soundtrack overdonderde. Gelukkig hebben de makers begrepen hoe belangrijk muziek is bij een stomme film. Het repeterende deuntje uit de film blijft ook de uren en dagen na de film in je hoofd rondspoken en ook de andere muziekstukken missen hun uitwerking niet. Hazanavicius weet bovendien ook filmisch indruk te maken. De scene in spiegelbeeld is een pareltje dat je meerdere keren op het verkeerde been zet en het moment waarop hoofdrolspeelster Peppy Miller zichzelf streelt met de jas van haar grote voorbeeld Valentin is onbeschrijfelijk mooi.

Het maakt van The Artist een heerlijke ongecompliceerde film die uitblinkt dankzij het acteerwerk, de uitstekende soundtrack en die nog één extra troef in handen heeft in de vorm van het onafscheidelijke hondje (Uggie) van hoofdrolspeler George Valentin. Gelukkig werd ook hij in Cannes beloond voor zijn hilarische en ontroerende rol met de Palm Dog Award. Korotm Oscars kunnen en mogen The Artist in februari niet ontgaan.

8.9/10

Filmmad’s winter: De vijf films die je niet mag missen!!

Sinterklaas heeft voet aan wal gezet en de eerste nacht met vorst zit er ook alweer op. Daarmee breekt er traditioneel een tijd aan, waarin er veel moois in de bioscoop te zien is. En ook dit jaar is het aanbod weer fiks. Blockbusters als de nieuwe Sherlock Holmes en Mission Impossible en wat minder bekende maar minstens zo veelbelovende titels gaan de laatste twee maanden van het jaar weer in premiere. Kortom: De hoogste tijd voor een lijst van films die je tijdens de aankomende koude wintermaanden niet mag missen. Een top vijf of volgorde van uitkomen.

1. Nova Zembla: 24 november

Neerlands beroemdste verhaal eindelijk verfilmd. Dat kan toch niet misgaan zou je denken. Toch heb ik wat twijfels. Allereerst lijkt het er sterk op dat Reinout Oerlemans als motto groot, groter, grootst hanteert. Dat hoeft geen probleem te zijn maar het is wel een gevaar dat bij dit toch al epische verhaal op de loer ligt. Daarnaast overtuigt ook de cast op papier niet helemaal. Dat neemt niet weg dat je deze eerste Nederlandse 3-D film natuurlijk niet mag missen in de bioscoop.

2. The Artist: 24 november

Je moet het durven. Anno 2011 een stomme film maken. En dan ook nog in het Frans. Ook het verhaal is weinig vernieuwend. Een film over de superster van de stomme film die door de intrede van de geluidsfilm wordt overklast door een nieuwe generatie. Waarom dan toch in deze lijst? Allereerst om het lef te belonen en daarnaast vanwege de eerste reacties die zonder uitzondering lovend zijn. Reden genoeg lijkt me zo.

3. We Need to Talk about Kevin: 1 december

De worsteling van ouders wiens kind iets verschrikkelijks heeft gedaan. Het lijkt sinds kort een geliefd onderwerp in de literatuur en filmwereld. Herman Koch schreef er onlangs een bestseller over met Het Diner. En nu verschijnen er binnen een week twee films (beide met John C. Reilly) over dit onderwerp in de bioscoop. Allereerst We Need to Talk about Kevin waarin de bijna 16-jarige Kevin gruwelijk toeslaat op een school. Zijn moeder (Tilda Swinton) achterlatend met de vraag of zij medeverantwoordelijk is voor deze daad.

4. 50/50: 1 december

Alleen al de aanwezigheid van Joseph Gordon-Levitt (een van de grootste acteertalenten in Hollywood) is reden genoeg om deze film te willen zien. Hij speelt in deze film een een 27-jarige jongen in de bloei van zijn leven die te maken krijgt met kanker. Eens benieuwd of 50/50 er in slaagt om in een film over kanker op passende wijze drama en komedie te combineren. De Nederlandse film Simon liet alvast zien dat het kan.

5. King of Devil’s Island: 8 december 

Film die ik al begin dit jaar op het Filmfestival van Rotterdam zag en die me sindsdien is bijgebleven. Daar waar wij Nederlanders van kleins af aan worden bang gemaakt met de zak van Sinterklaas, gebeurt dat in Noorwegen met een enkeltje Bastoy. Een eiland met een gevangenis waar jonge delinquenten naar toe worden gestuurd. Het zorgt voor een ijzersterk drama met prima acteerwerk.

Bonustip: Carnage: 8 december

Naast We Need to Talk aboun Kevin, komt Roman Polanski ook met een film waarin het draait om ouders en het gedrag van kinderen. In Carnage staan twee stellen centraal die elkaar ontmoeten nadat hun zoons fikse ruzie hebben gehad. Met Polanksi en een cast om van te watertanden (Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz) kan dit niet anders dan een film met geweldig acteerwerk en hoogstaande verbale confrontaties opleveren.